CİNAYET KADIN !... ( II )

Ey !...Sen !...
Neden kaçýyorsun gizlediðin gerçeklerinden
Böyle týrým týrým kaçarsan kendinden,
Daha mý erken kurtulmuþ olursun kötü günlerinden
Daha mý hýzlý arýnmýþ olursun dünlerinin kirlerinden...

Tüm günleri týpatýp ayný yaþamak mý sanýyorsun hayatý sen,
Umudunu kestin mi yoksa kendi çýkmaz sokaklarýn yüzünden
Ýmdatçý koz’larýdan sunuyor musun hala erkeklere;
Mazinde ki ateþli mevsimin bedenini terk edip gidiþiyle,
Bittin mi yoksa, bitti mi sen doðru söyle ?
Anlaþýlmýyor mah cemalinden görüldüðü kadarýyla eski günlere ait tadýn
Hangi alemlerdesin þimdi, hangi alemler de sen ey cinayet tenli kadýn !...

Hani bu hayattan kurtulmakta kararlýyým demiþti bana o kan rengi dudaklarýn
Sahte miydi yoksa etrafa o yayýp durduðun dertlilik imajlarýn
Sen…Eyyy !...
Sen…Ölüm tenli !...Eyyy !...Cinayet kadýn !
Duruyor mu hala ayný yerin de senin o eski kýrmýzý rujlu mihrabýn ?...

Duymuþtum bir zamanlar,
Geçmiþinde de var olan, mazinde ki jigola idea’lý ayak takýmýndan
Lakin çoktu zamanlar teninden savrukça ateþ almaya çalýþan,
Bir de kim bilir ne kadar çok aç kurtlarýn olmuþ yapay “Arkadaþlýk” kadron da
Daha tomurcukken bile durmadan el sallardýn etraflara
Devam ediyor mu ki senin o çatlak yapýn bugün de hala ?...

Saklamadýn mý hiç eski güzelliklerinden biraz bugünlerine
Her taze gününden bir gýdýmcýk saklasaydýn ne kýyak olurdu istikbaline
Hep tedbirsizlikler mi mevcuttur o kara daðarcýðýn da senin
Kalmadý mý bir tek kazanç gençlik yýllarýndan kýymetini bildiðin
Ölümlerle kýl payý yaþarken uðramamak için iflaslara,
Yok mudur senin en ufak umut bir tedarikin ?…

Bazý zamanlar firar ede ede saða sola
Hani ten bedelin yüzünden uzandýðýn türlü karanlýklarýn var ya,
Duydum ki oralar da yaþarken sen o çýðlýk atan daha da çok çýðlýklarýnla,
Biricik aþkýný dahi kaptýrmýþsýn yabancý rüzgarlarýn kanlý kancalý týrnaklarýna...

Zenginliklerini týrmalayan kalleþ ruhlarýn ispiyoncu dillerinden
Beþ metelik harcamadan öðrenmiþtim bütün bu sen’lerin çoðunu ben;
Üstelik aðýzlarý sana karþý salyalý ve hatta her daim suluyken,
Çevrende ki o iki ayaklý gazeteler,
Hep böðürüp dururlardý bunlarý bana kiþisel bir iþtah ile söylerken...

Böylesine vicdansýzdýr bu hayat iþte;
Vurdumduymazdýr tüm zamanlarý üstüne bir de
Acýyla besletir senin ruhunu, karaborsaya düþer soluðun en sonunda onun elin de
Sinsidir, yediði naneleri sana da yedirtirken duymazsýn sen bile;
Girer hayatýnýn kapýsýndan gizli gizli içeriye
Saklayýp tüm hayatýn cilvelerini o yapýþkan genzine
Sinsi sinsi þekerlendirir hayatý senin gibi aç ve hevesli yüreklere
Ayrýca da körpecik yaþlardayken yokluklara kanser düþen herkese.

Yeter ki inme sen þöhretin köhne baþamaklarýndan aþaðýya bir kere,
Ne yaparsýn ki, kimi hayatlarýn beslediði o kara kan hep böyle;
Malum aðbi’likle baþlayan bayat yardým talepleri
Kadýnlýkla bitebilir sonun da bir tanrýsýz gece de !
Ama bakarsýn bazen de olumlu sonuçlanmaz ayný þekilde,
Cinayetle de bitebilir bir birliktelik baþka suratsýz gece de !…

Seni düþtüðün yerden kaldýrmalarý karþýlýðýnda
Bedel isterler tehdit ede ede
Kimi varoþ pavyonlarýn da ki cinayet tenli kadýnlarý bile,
Týrým týrým aratýr alimallah öylesi yoz’luktan öte bir hayat sana
Asýl o zaman uðrayacaktýr en karanlýk günler hayatýnýn yaný baþýna
Þunu da bilmiþ ol ki; kapýn açýk dursa da, kilitli dursa da,
Hiç fark etmeyecektir sonuç asla,
Sýzacaktýr en karanlýk günlerin yine de gelip hayatýna...



( III- Bölümle devam edecek…)


Ý.HAKKI GÜRCANOK


Sosyal Medyada Paylaşın: