HESAPSIZ MAHÞER ’ FÝLÝSTÝN ’
Nasýl kýyarlar sana çocuk,
Bir çöl sýcaðýnda ya da bir kuyu baþýnda
Çalýntý düþler mezarlýðýna döner her yanýn
Dikilecek taþýn bile aðlar
Dökülünce kumlara o günahsýz kanýn.
Seninle düþlerim de ölür
Ne kadar feryat etsem nafile
Kulaklarý saðýr kalpleri katýdýr.
Haklý davanda bir taþ elinde
Ötesi kurþun,
Ötesi ölüm,
Ötesi Hak’týr.
Daha kaç gün ölüm kusar geceler,
Katillerin doymasý için,
Ve kaç ölüm doðurur Filistin’im.
Yeter artýk ölmesin o masum canlar,
Dökülmesin ölüm saçan kurþunlarla kanlar.
Yüzlere sürülü kalsa da âminler,
Sanma ki çýktýðýn benliðinin en tepesinden geçmez ebabiller.
Elbet bir gün yine güneþ doðacak,
Bir ölenin yerini yüz binler dolduracak.
Þahadet fýþkýracak topraðýn rengi,
Çocuklar kurþun düðmeli kefenler taþýyacak
Ýnsanlýðýn gözlerinde utanç lekesini yýkayacak.
Bedeni kan kusan mavzerlere yatýrmak kolay,
Unutmakta ne... Unutulmak asýl olay...
Filistin... Ýþte ora,
Feryadýn duyulduðu yer
Sanki her yer cehennem,
Sanki hesapsýz mahþer!
Sana da sorulacak elbet bunun hesabý,
Unutma ey insafsýz beþer.
20.07.2014
RASÝM YILMAZ