Ýste hepsi bu kadar
Ne kadar olsan da içine girdiðin þeyin
Hükmünce dünya
Ne daha az ne de daha az
Sevdiðin saydýðýn deðer verdiðin
Ne varsa seni yaþatýp duran
O kadar kölesin
Kölelik insan olmanýn bedeli
Zehirli þarkýlar dinleyip
Aþk diye gönlümüze dolanan
Açlýk olup içimize kemiren
Herþey bizim asýl musibetimiz
Oltaya takýlý yarýnlarla kandýrýlýp
Öldürülüyoruz yaþamak denen bu aldatmaca da
Bizi seçsin diye seçiciler
Kaderimiz olsun diye keder
Her dünyaya bulaþmayý istiyoruz
Mazur görülmeyecek kadar yalnýz olduðumuzu
Bile bile hevesleniyoruz gülümsemeye
Turnalar yýrtýyor gökyüzünü
Renk diye soluduðumuz ses diye giyindiðimiz her kelime yalan
Biliyorsunuz
Laðýmýn tirübününden ibaret dünya
Kokuþmuþluðun saf tuttuðu
Ölü kelimelerin hükümranlýðýnda
Rezil rüsva can simidi.