Ve perde kapandý sahnede ikimiz vardýk sadece Karþýmýzda izleyiciler alkýþ tutarken Iþýklar da söndürülecek birazdan Sen savaþ kazanmýþ komutan edasýyla Mutlu ve dimdik ayaktayken Ben kaybetmeyen ama kazanamayan emir kulu asker Yüreðim buruk, kalbim kýrýk Bedenim lime lime paramparça olmuþ Bu mutluluk oyunu beni çok yormuþ…
Meðer ben at gözlüðü ile bakmýþým hayata Yüreðimde senin için kurduðum o kocaman dünyamýza Nereden bilecektim Bana yalancý mutluluðu rol biçtiðini Yüreðindeki mutluluk oyununun son bulacaðýný Perdenin kapanacaðýný Ve perde kapandý oyun bitti…
Daha fazla dayanamam bu oyuna Býrakýn seyirciler alkýþlamasýn yalandan mutluluk oyununu Çýkaracaðým þimdi salonda olan her kesi Baþýmý iki elim arasýna alýp At gözlüklerini çýkarýp bir kenara atýp Dünya gözüyle bakmalýyým etrafýma Kendime gelebilmem için yalnýz kalmalýyým…
Yemin ettim, Bir daha yalancý mutluluk oyunlarýnda oynamam Yanýmda da can yakan, aðlatan yalancý sevdalar olmamalý Delice sevmek rolü vermiþler son perdede Gerçekten rol yapmadým hayatýmýn uç noktasýný yaþadým
Öpmenin, dokunmanýn rol kesmesi olur mu? O sahneyi ben yüreðimde hissederek oynadým Çünkü seni gerçekten çok sevdim Oysa þimdi sen baþka tende gezinirken Aydýnlýk dünyama inat karanlýða kapattým kendimi Zifiri karanlýk geceleri daha çok sever oldum Çünkü karanlýk yüzün, sonsuz karanlýklarda kaybolacak Geceler daha yakýn bana karanlýk yüzünü görmeyeceðim…
Ýnandým ki kendi yalnýzlýðýmda kaybolsam da Kendimden baþka yarenim yok etrafýmda Hal bu ki ne çok sevmiþtim -seni Hiç hesap etmemiþim severken Meðer yanýnda olmakla çoktan kaybetmiþim deðerimi Benden baþka rol arkadaþý bulamadýn mý? Ben yapmacýk olamam, soyutlanýrým hayattan Gözyaþý da dökmeyeceðim, döksem de yere düþmeyecek Senin yüreðine dokunamamýþým ki Gözyaþlarým yüreðine düþsün Bu deli gönül rol kesmez buna da alýþýr yavaþ yavaþ…
Aklým mantýðým almýyor düþünmekten beynim durdu Güç kaybediyorum Elimde tutamýyorum hiçbir þeyi Her þey bir bir kayýp gidiyor avuçlarýmýn içinden Engel olamýyorum Yüreðimle beynim hançerlerini çekmiþler savaþ halindeler Yaralarý derin Nefes aldýðým sürece silinmeyecek Son nefesimi verene kadar da kapanmayacak Oynadýðýn mutluluk oyunu Nefes aldýðým sürece canýmý çok yakacak çok…
//Arkadaþça uzanan bir ele aþýk oldun mu? Neden üzgün olduðumu sorma bana! Sensizliðin resmi mutluluk oyunundan kalan gözlerimdeki bu hüzündür//
Mustafa KARAAHMETOÐLU 22.06.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KARAAHMETOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.