Her Vedada Büyüdük
Aþkýn oyasýnýn þavký düþerdi nehirlerime
Aðaçlarýn kara gövdesine yaslanýnca sen
Büyülü gözlerinin isyaný daðlardý içimi
Ellerini dudaðýnýn ovalarýna götürürken.
Yalnýzlýk sularý basardý göðsümün terini
Iþýklarý sönmüþ bir kentin sel/asý olurdum
Avuçlarým kan olurdu, içerdim kehanetini
Yoksul düþlerimde arasan beni bulurdun.
Onurlu bekleyiþlerin kýymýðý acýtýrdý bizi
Ertelenmiþ günlerin takvimleriyken sýzý
Mor sarýlýþlarýmýzýn bitmeyen o yankýsý
Kavrardý aþk, çaresiz anlarda nabzýmýzý.
Gözlerimiz birbirine kamaþýrdý ýþýksýzlýkta
Aynalarda donuk yüzlerdik asil fukaralýkta
Kýrýlýrdýk birbirimize, atarken ayný damarda
Biz, sabrýmýzý acýda sýnayan daðlar gibiydik.
Bütün anlarýn yaþanmýþlýðýna sýðdýk yine de
Kendi saraylarýmýzýn mahzenlerinde yitmedik
Sýkýþtýk þu kocaman dünyanýn ahir labirentinde
Her vedada büyüdük, birbirimizden hiç gitmedik.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.