Tan vaktinde yaþanan anlar
doðmuyor umutlar bir türlü
hep o düþen gölgelerden karanlýklar
yapay ve sýð ayaklarýmýn altýndan akan sular
aralardan seçiliyor bir çift iri baykuþ gözleri
takiptedir nice yalanlar
aðaç dallarýndan baþlar bir talan
elma kurtlarý istila etmiþ
masal sonunda düþecek elmalarýn içini
rüzgar taþýyamýyor biriken manasýzlýklarý
anlamsýz bir girdapta dibe doðru yol alýyorken kalp
sonra kime ne , ona ne
laf olsun iþ olsun
çekip gitmek dahi gerektirir bir erdem
yoksa belki susmak gerekir
tan vaktinde bekler
bin yýldýr bir masal
güneþ doðsa bile yaralanmýþ bir kere yüreðim
bir nehir akýyor gerçekleri önüne katmýþ
masal çaðýný geçmiþ bir çocuk
içine atlýyor
boðulmazsa
güneþin doðduðu yerden
denize okyanusa buluta karýþýr
yaðmurlar bekçisi gözlerinin
bu sularda anla ki istenmiyor
senin nahoþ masallarýn
býrak düþmesin elmalar
incelmiþ bir kere tüm baðlar
kopsun istediði yerden
bu saçmalýða yazýlabilir mi bir mutlu son
bazen tek baþýna çýkýlýr bir savaþtan
hem her rüyadan yahut kabustan
tek baþýna uyanýlýr...
( Dilek KARSLIOÐLU )