Aklýma bile gelmiyorsun artýk, Çünkü o kadar kalbimdesin ki... Sana içimi anlatabilsem, Bendeki beni tanýyabilir misin ki ? Bilir misin ? Zaman gözlerinde akýp da durdu. Lakin bir tek ben duramadým orada… Çünkü gözlerine bir kez daha bakamadým, Seni yaþadým sadece, sensizlikte yaþadým. Hem de bunu kimseler bilmezken… Sevdan ise yaðmur gibi her an döküldü üzerime, En çokta koþarken hissettim, Dolu dizgin geçen zamaný, Bir bekleyiþ miydi bu gözü kapayýp... Sonra, Ýþte sonra hafifçe gülümsemek, Yoksa ümidin tükenmesi mi ? Zambaklar gibi solup gitmek. Gözyaþlarýyla ýslanan, Þu bir tutam sevda gibi…
Ahmet Yalçýn Aþcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Yalçın Aşçı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.