þimdiler de yere göðe sýðdýramýyorum kendimi ne yer kabul ediyor beni ne de gök gülüyor yüzüme, o kadar çok yalnýzým ki aslýnda o kadar çok kendim oluyor olsam da hep bende oluyorsun, ya yaný baþýmda uyanýyorsun benle güne ya benimle kapatýyorsun gözlerini bitmek bilmeyen geceye ya da en kötüsü çýkmak bilmiyorsun rüyalarýmdan en kötüsü çünkü uyanýnca hüzün kaplýyor bedenimi daralýyor kainat, üstüme üstüme geliyor hayat
dört duvar arasý gibi bu hayat ne kapýsý bacasý var ne de penceresi ...
...
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
adar76 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.