bir yıldız bağışladım gökyüzüne

bir yýldýz baðýþladým gökyüzüne
içimden incinmiþ ýþýksýz
kimsesiz çýðlýðýný bir deðirmende öðütüp
beyaz öksüzlüðü ekmek
yok izlerde yaprak ufalayan sonbahar sakinliðinde deðiller

içimde katmerlenen yeraltý
ýssýz þarkýlarýn grizusu gözlerimde devrilirken
bir can yýkýðý
üzerine anka konmuþ rolünde
cümleler ama olmadýðýný bilerek
susarak haykýrýlasý kýrýlasý kahrolasý içimin kýyý rutubetini

deri deðiþtiren aðzým
önce gülümsemeye meyledip sonrasý kýrýk plak
yazgýyý defnetme uðraþým ve yaþamak yazgýyla
üstelik yazýlmýþa raðmen

caným kesilerek aðýttan
düþen uçurtmalar rüzgara yenilmiþ
cüssesi kaðýttan

hýçkýrýk safrasý yüreðimde
atýlmýyor bin çeþit de açsa çiçekler
ve aðaçlar bahar üstüne bahar müjdelese de hep
geçiyor üstümüzden bir korku kenti müptelasý bulutlar
þu saklambaç oynadýðý zannedilen umutlar

emrivaki acýnýn geliþi divanlarýmýzýn baþucuna
varsýn ucuz olsun cümlenin teki kalbinden vursun
tenha kasaba ödeþmeleri tenha sokaklarda olurmuþ
yürek tenhasýnda hesap kýyasýya, vurgun






Sosyal Medyada Paylaşın: