bir tufan sonrasý daðýlan þehirler de yeniden kalkýyormuþ ayaða þakaðýndan vurulan atlar da
yanmýþ aðaçlarýn kara gövdesinde çiçekler de açýyormuþ yenile yenile ve gökkuþaðý kadar uzak deðil renkli kemerlerden geçerek dev bir anahtara ulaþmak da varmýþ
ve insan yanýlgýlarla yaþýyormuþ iki zavallý avuç arasýnda dökülen gözyaþlarý da kuruyormuþ
hani dünya nevrini þaþýyormuþ ve siyah bir çocuk ölüyormuþ kalbimin kundaðýnda ümitsiz ve sessiz
bir aþk gömülüyormuþ vedasýz vebalsiz
gözlerimden bir damla yaþ düþüyormuþ ki zaman, içindeyken kör eder
kýsa belki asýr gibi bir akýþýn sonunda anladým ki her insan kendine kalýyormuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.