ay vardý gümüþ bir gece bir telkari ustasý gümüþ tellerle örüyordu saçlarýmý ben kollarýma alýp sallýyordum sarý saçlý bir kýz çocuðunu çocukluðumu uyutuyordum o uyurken ben büyüyordum ve gittikçe daha çok benziyordum anneme hatta Havva anneme milyar yaþýnda bir kadýn büyüyordu yaþýmda atalarým dolaþýyordu genimde ki genlerin unutmaktan arýnmýþ müthiþ hafizalarý vardý bedenimde milyar yýllarýn izi milyar yýllarýn yorgunluðu ceplerim milyar yýllýk anýlar dolu saçlarýmýn gümüþ tellerinde ihtiyar bir ayýn þavký
ben ceplerimde biriken an(ý)larda yoktum ya da hep ben vardým sen, o, herkes bendi ve ben sen, o, herkestim. her þey duruyordu ben geçiyordum her þeyden ’sen’ dediðimin içinde belki de ’ben’ dediðinden daha çoktum ve sen bende ’ben’ dediðimden daha çok ama yine de ben hep ben’i arýyordum yani sen’i nedense bir türlü bulamýyordum
telkari ustasý yorulmadan çalýþýyordu saçlarýmda ve bu gece ay ustaya kalfalýk yapýyordu uysalca
Sosyal Medyada Paylaşın:
şairziye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.