Beyaz bir çarþaf gibi yürek, Kimin kirlettiðini öðrenemeyecek. Solmuþ yapraklar gibi sevmek, Ýhtimalleri düþünürken dinmeyecek.
Filizler gibi her þey zamanla büyüyecek, Öfkeyi, yarayý da beraberinde getirecek, Duran vagonlara benzeyen bir çift göz, Bu son duraðý, kim bilir nasýl terkedecek ? Çayýn demini almýþ havasý, Sigaranýn kýrýlmýþ tablasý, Gönlün hiç görülmeyen mayasý, Ýþte bugün kayboluyor...
Ahmet Yalçýn Aþcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Yalçın Aşçı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.