İlk ve Son Uyku

sen düþlerin ortasýnda
ben kýyýsýnda bütün ortalarýn
sevmek bu delicesine...

her þeydeki bir eksik
her eksikteki bir fazla
yalansýz yalnýzlýðým...

günbatýmýna doðru geldim kendime
nedensiz bir yürümenin ardýndan
yeni bir gerekçe bulmak için sabaha...

bulutlarý daðýlýr çocukluðunun
ilk gençliðinin yaðmuru da diner
fýrtýnan yoksa yaþamamýþsýndýr...

temmuz sýcaðýna gölge düþürdü
ruhuma giydirdiðin üþüme
yaz lekelendi ben karardým...

serçelerle açýldý aþka gözlerim
kýrlangýçlarla yüreðim yalnýzlýða
ölüme açýlmadým daha...

kaldýrýmlara da sýðýnmadýk
öyle uluorta sereserpe yapayalnýz
kýnsýz...birer yalandýk kendimize...

aradým sordum bildim gördüm
uzak umutlara kandýðým bu yolculukta
unuttum yanýmdakini de...

o:
"bana iyi ki gelmedin býrakabilirdin çünkü"...
ben:
"seni iyi ki bulamadým kaybedebilirdim çünkü"...
kavuþmakta ayrýldýk...birleþtik ayrýlýkta...
desek de:
sen güzelliðe gelmeye kýyamadýn
ben güzelliði bulmaya...
doyduk acýkmayla
kýydýk ölüme...

son uyku diye bir þey yok gözlerime
ilk ve son uyku var
daldýðýmdan beri gidiþine...

bana gelmediðin gibi kendine de gelmedin
kendine gelsen
bana da gelirdin...

vapurlar kalkar baþucumdan
uzaklaþtýkça kýyýda görürüm kendimi
ölürüm...




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: