Salgın
Kýrgýným saðlam kalmaya, heryer böyle daðýnýkken.
Ýncitiyor kýrgýnlýk, korkuyorum da üstelik kýrýlmaya.
Aðlamamak uyanýklýk mýdýr þarapnel yaðmuruna?
/
En edebi þiirler, bazen yalnýzca yalandan efelenirler.
Noktalamasýz serbestler, süper kafiye dörtlükler...
Anne babasýz bir çocuk, tanýnmak için neye amenna demeli?
Milyarlarca sýradan insan, gidip hiç doðmamýþ olaný görmeli.
/
Kýrgýným saðlam adama, kolu, bacaðý çalýþýyor. Kalbi...
Ýnsan ölmeden önce, ateþte yanan pervane gibi.
Ölmek elzem midir sanki hiç yaþamamýþ gibi?
Bazen ölmek, insanlýðýn suratýna tükürmek,
Sað kalaný ipten alýp çarmýha germek.
/
Kýrgýným kendime, saðlam dediðim çatýlarým dökülüyor.
Bu evi bir yapan kullanmamýþ, evi içindeyken söküyor.
Dilden bir iki kelime dökülüyor, vah edip insanýn haline,
Geçmiþ olsun efendiler, durup tükenmez bir salgýn geliyor.
Scatter
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.