Gözler görür, insan kör olmasýn. Güler dudaklar, kalp aðlamasýn. Sever bu can da yalan olmasýn. Yeter ki artýk saklanmayasýn. / Sahi bu Ýstanbul kaç tepedir? Çýktýðým hiçbir yokuþta yoksun. Yoruldum deyip býraksam seni, Söyle, arkamdan bana ne denir?
Demesinler diye deðil, ama, Bütün bu aþký kendine yorma. Dursam o halde, dönecek misin? Hem de bu kadar kaçtýktan sonra. / Biri üþür, rüzgardan aman yok. Yaðmur üþüþür, bitti, güneþ yok. Ne borandýr bu! Biteceði yok. Dur artýk, bu mevsim mecalim yok.
Scatter
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehlikam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.