Yorgunum ayçiçeði. ... Nitekim düþünmüþler zamanýnda. Vurmuþlar, kýrmýþlar ve almýþlar sonunda. Aç kalmýþlar, açýkta kalmýþlar, kýrýk, dökük, susuz. Daha da kamçýlamýþ yokluk varlýða, inanç inanca. Dalalet bulutu her çöktüðünde üstlerine, Daha çok bilenmiþler hakkýn kýlýcýna. Her darbede bir daha.
Yorgunum ayçiçeði.
Hepsi birden topyekun üzerime çökmüþ gibi, Sanki bütün bir insanlýk geçmiþi, izliyor beni. Yýkýlacaðýmý söyleyen de var, kalkýp bir daha, Ýnsanlýðýn onurunu kurtarmamý uman da. Bense parça parça daðýlýyorum çokluða nispet, Deðer verilen ne varsa ayaklar altýnda. Böyle zamanlar için dost edinilir ya, Her gördüðüm yüzde sanki bir düþman daha.
Yorgunum ayçiçeði.
Anlatamazsýn herþeyi kolayca, uluorta. Her sabah ayný vakitte uyanmak gibi. Bir kahveli toplantýda ani kalp krizi. Neyi anlatacaksýn acildeki doktora? Devr-i alem ayçiçeðim, hadde deðil durma. Her sabah o yalanýn yüzümü yalayýþý, Ve bir güzel için bonkörce harcanan geceler, Yordu beni.
Yorgunum ayçiçeði.
Scatter
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehlikam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.