-Yoksun-

Bir uzun yolculuk çýktýðýn,
Dönüþ beklemeyen ruhsuzluðum,
Tüm iklimlere payidar.
Arama boþa varlýðýný cümlelerde,
Erinmiþliðim kalýcý,
Sen gidicisin..

’’Kalbimde yaktým saçlarýný bu kül bulutu ondan’’

Sisli gecelere ne kadar kaldý ki þunun þurasýnda,
Bu yaz günü de geçer bilmiyorsun.
Keder düþtüðünde gözlerine, ’’üzülme’’
Dudak bükmek fayda etmiyor düþkünlüðe.
An geçiyor damarda kan gibi gümrah,
Saatlere aldanma takvim yapraklarý boþ,
Hüzün düþüyor týrnak aralarýndan.
Önce kalbin aðrýyor bilesin..
Sevmiþliðim kalýcý,
Sen gidicisin..

’’Ellerimde yaktým varlýðýný bu gül kokusu ondan’’

Yokluðun bir ayna misali her sabah,
Çalýnmýþ hatýralarým, kelimeler kimsesiz.
Fakir ruhum iki an ister gerisi ’’yalan’’
Yangýn doðrusu, üþümek imkansýz sen olmadan.
Kýyamet kopmaya deðin biriktirdiðim suskunluklarým,
En aðýr naralarla hesap bekliyor.
Masallar suçsuz, þiirler masum.
Ýsterim,
Mahþer günü gönlüm ilk seni dilesin..
Bilmiþliðim kalýcý,
Sen gidicisin..

’’Gözlerimde yaktým yarlýðýný bu düþ korkusu ondan’’

Divanelik ne garip bir yalan oysa ki,
Edepsiz cümlelerde gizli söylenmiþlikler,
Ne çabuk unutuldu,
Ýki kalp arasý git geller.
Vakit sormuyorum tanýdýklara,
Gün yoksunu kalbim an bekliyor,
Emanetim yerlerde bi-çare hükümsüz..
-Liðme liðme sökülürken nefesim ciðerimden,
Zemheri ayazlarda ýsýnmaz avuçlarým,
Ölü tenime yüklemiþim yokluðunu ’’düþünme’’
Yangýn benim,
Kül benim,
Köz benim,
Hala buz tutuyor omuzlarým,
Neyleyim..
Uykusuzluðun kaný gözlerimde,
Esaret ipini ortaya atan ellerin,
Bu kördüðümü çözemez.
Sen sabahýn ilk ýþýðýnda, akþam güneþi gibisin..
Yanmýþlýðým kalýcý,
Sen gidicisin..

’’Sözlerimde yaktým hýrsýzlýðýný bu dün sorusu ondan’’

Ve Sen..!
Sen yaralarýmýn galibi,
Aþkýmýn maðlubusun.
Kaybýn yok hiçbir hususta ’’meraklanma’’
Bir ömür nihayetinde yaþadýðým,
Ýçinde sadece sen,
Yoksun.
Tükenmiþliðim kalýcý,
Sen gidicisin..

’’Özlemimde yaktým arsýzlýðýný bu son þiirim ondan’’



Ýsmail Yýlmaz



Sosyal Medyada Paylaşın: