DÜŞLERİMİN SONU

bir deri bir kemik kalmýþ düþlerim
hüküm giydiðinin ertesinden itibaren
küskün çocuklar gibi bakar bana
bir köþeye sinmiþ...

elleri nasýr tutmuþ düþerimin
ellerinden tutulmayalý hayli olmuþ sen gittiðinin ertesi
ve ben hala dargýným düþlerime
onun bana küs olmasý birþey deðiþmez
hani derlerya
aslan daða küsmüþ daðýn haberi yok
oysa daðlarda küser aslanýna
dökülünce diþlerinden çakalýn
kan kýrmýzýsý nehirlerin suyu
daðda dargýn kalabilir aslanýn kýrallýðýndan...

bir sondu belki düþlerim
ölüm uykusuna yatmýþ belli
unuttuðu yerden hatýrlamayacak bir daha beni
hiç bakmadýðýn kadar sert kinci ve nefret dolu dakikalarýnda
beni yerleþtirdiðin sahte gülüþlerindeki
en uç noktada küle döndürecek beni...

Ferman kemal ZENCÝRCÝ

Sosyal Medyada Paylaşın:

ferman kemal Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

İKİ KADIN KADINIM YAŞAMAK SEN KOKAN ŞİİRİMİN SON SAYFASI SANA DAİR YARAŞIR BİZE BEKLETME GÖZLERİMİ BERDUŞ BERDUŞ DÜŞLERİMİN SONU