Aheste

Çocukluðumun arka bahçesiydi hüzün,
yalýnayak koþardý hayallerim eskiyen yüzünde
zamanýn,
zamansýz çocukluðuydu,
büyümezdi
önce diz kapaklarýmda açýlan yaralarý sevdim,
sonra karanlýk bir dehlizde unuttum sesimi,ve büyüdükçe ufalandý çocukluðum
hiçbir renk örtemezdi artýk saçlarýma düþen ilk aký…
kundakladýðým yorgunluklarý
taþýyorum þimdilerde döþümde
gün gün eksilen nefesimin kifayetimidir,
kirlenmiþ günce,
kirlenmiþ inançlar,
benliði darmadaðýn olmuþ sol cebimde unuttuðum umudum
artýk artýk diyorum
bildiðim ne varsa,
savur gün bakýþlý çocuk yüreklere…
savur aynadaki yalnýzlýk girdabýna
durgun sular vururken yaþamýn kýyýsýna
merdiven altlarýnda biriken öfkeye
tutunurken,
bir kuþun mahrur bakýþlarýna tutuþtur bütün küfürlerini ,tarihi yargýlayan aðýtlarýný
Abdil Iþýk
Sosyal Medyada Paylaşın: