Kendi düþlerimin hýrçýn düþüþlerinde Gözleri aþkla baðlanan kurbanken ben, Dýþ sesleri susturup, Beni öldüren her þeyi kalbimin sesinde büyüttüm.
Bilmem, olgunlaþabildin mi?
Mantýk her gün yüzlerce tokat indirirken yüzüme Yazdýðý senaryolarý okumayan, Üzerinden geçmeye deðer bulmayan, Bildiðim bütün harfleri birleþtirip, Kötü kaderler yaratan hayatýn Nefes alan cesediydim… Görevini kötüye kullanan bir polisin Kelepçeleri duruyordu bileklerimde. Ýki yakamý bir araya getirmeyen hayat Ellerimi nihayet kavuþturmuþtu birbirine.
Bitmiþ hikâyelerimin yalan kahramanlarýnýn üzerinden Kaç þiir geçtim Kýrýlmýþ kalem uçlarýmý hayallerimle biledim Ucu keskin giyotinlermiþ kelimelerim Bütün anýlarýmý yýrttý Bilemedim…
Bilmem, Bir yaprakta sen kopartabildin mi?
Donup sarkýyor buz kristalleri gibi ahým avlulardan Duman deðil, su çekiyorum marpucumun ucundan Þarta baðladýn, olumsuzluk kipini Günah bellemiþken sözlerini, Ayný kelimelerle hayata akýyorum þimdi.
Bilmem, -miþli geçmiþ zamanda kullanýp Canýný yakabildim mi?
Hep ‘sevmiyor’larýna denk geldiðim Papatyalar eksilmiþ hazandan Kalbim atmýyor artýk, Ne farkým var þimdi, nefes alan bir et yýðýnýndan Ruhumu geri almýþ yaradan
Bilmem, bunca zamandýr sana taptýðým için O’nu sinirlendirdim mi?
Bilmem, Aþkla Lanetlendim mi?
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
mina Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.