Sana Tutsak...
Bugün yalnýzlýk yine içimi demliyor.
Ufukta beliren gözlerin,
Yýldýrým gibi yüreðime düþüyor.
Ne yaðan yaðmur söndürüyor ateþimi,
Ne de akan nehir.
Bugün gökyüzü yine hüzünlü,
Ve ýslanan koca bir þehir...
Bir binanýn en yüksek katýndayým.
Ve hayallerime kuþbakýþý bakýyorum.
Yaðmurun cezbedici kokusu altýnda,
Dar sokaklarda yürümek,
Geleceðe umutla koþmak,
Ve köþe baþýndan sen çýkacakmýþsýn gibi,
Ölesiye beklemek geliyor içimden...
Sen gönlümün hüzün limaný.
Baþka þehirlerde olsan da,
Bulutlara hapsolmuþ kokun ,
Yine bütün þehri seninle yýkamakta...
Anlayacaðýn senden kaçýþ yok sevdiðim.
Senin varlýðýný sineye çekeceðim bir þehirde yok.
En güzeli uzat bana ellerini.
Ezip geçme bu sevgi dolu yüreðimi.
Gel beraber þehir olalým.
Ve yine sen ýslat sana tutsak bedenimi...
***Hakan Baþ***
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.