Zingerilla VII

Renas telefonu kapattýðýnda ,
Heyecanlýydý ,
Elleri titriyordu .
Yarý mutluluk ,
Yarý hüzün ,
Karma karýþýk bir haldeydi .
Portreleri bir sergide tanýtýlacaktý
Farklý bir portre deðildi
Sevdiði kadýnýn potreleriydi .
Renas mutfaða gidip soðuk bir su içtikten sonra
Çizdiði son eserinin karþýsýna geçip ,
Zingerilla’nýn kara gözlerine baktý .
Uzun þelale saçlarýnda,
Parmak uçlarýyla okþar gibi portrede gezdiriyordu .
Bazen ’sen’ diyiyordu susuyordu .
Gözleri doluyordu .
Portreyi aldýðý yere koyarak ,
Westminster caddesine doðru yüzünü döndü .
Gözleri Piccadilly Circus ’un dar ve taþlý sokaklarýna takýlý kaldý .

Yüzünü tekrar portreye dönerek ,
Beyaz , dar kesim gömleðinin kollarýný açarak
Koltuða oturdu ;

’’Bazen ,
Paramparça edesim geliyor dört duvarlarý .
Yýkasým geliyor ,
Haykýrasým geliyor ,
Kendimi öldüresim geliyor .
Ve bazen de portrelerini yýrtasým geliyor ,
Paramparça edip ,
Bir ucurumun kenarýndan savurmak ,
Ve seninle beraber,
Kendimi de o boþluða býrakmak isityorum . .
Gözlerin ,
Sesin ,
Bakýþlarýn .
Zihnimin nefesini kestikçe kesiyor .
Yüreðim, aklým, ruhum, bedenim seni unutamýyor . .
O dar sokaðý . .
O kalabalýk caddeyi unutamýyorum . .
Kucaðýmda aðýr yaralý ,
Son kez boynuma dolanýþýn ,
Kanlý ellerinden tutup öpüþüm
O cadde ortasýnda seni kaybediþim .
Bir baþýmýza kalýþýmýz koca dünyada
Unutamýyorum .
Bu yüzden gözlerim hep oralarda takýlý kalýr .
O dar sokakta hain pusuya düþüþlerimiz ,
Beni korumak için bedenini kurþunlara dikiþin ..
Gözlerim hep orada takýlý kalýr
Biliyorum
Oradan çýkýp geleceksin
Geceleri kuþanýp Ay yeniden yüreðine deðecek
Bedenin þavkýyan ýþýkla yoluma aydýnlýk olacak
Göðün iki yakasý yüreðine yapýþmýþ ,
Burnumda tütüyor ýhlamur kokulu tenin .
Umutlarýmý ,
Düþlerimi ellerinden tutup getiriyor yüreðime . ’’

Haykýrýþlarýndan sonra hýçkýrýklarla aðlamaya baþlýyor Renas .
Elleriyle yüzünü kapatarak ,
Göz yaþlarý sakallarýný ýslatýyor.
Kendini ne kadar da tutmak istese de tutamýyor .
Rüzgarýn esintisiyle salonun penceresi bir anda açýlýyor ,
Duygu fýrtýnalarý estikçe yüreðine,
Ruhu tir tir titriyor .
Duygularý yürek ceplerine sýðmýyor ,
Dolup taþýyor
Söylemek isteyip de söyleyemedikleri o kadar çok ki .
Bazen kaðýdý kalemi alýp yazýyor ,
Bazen de tuval in karþýsýna geçip düþlerindeki Zingerilla’yý çiziyordu .

Yüreðinin saklý bahçeleri
Fýrsat bulursa düþünmekten
Yar’dan atlayacak .
Mirza koltuðunda gözleri yaþlý bir þekilde uyuya kalmýþ ,
Tekir kedisi ise Mirza’nýn kucaðýna çýkýp patilerini temizliyordu .
Uyanarak banyoya gidip sýcak bir duþ alýp ,
Mutfaða geçip sýcak bir kahve yaptý
Etrafý biraz toparladý
Daðýnýk ve gereksiz kaðýt parçalarýný ise çöp tenekesine atarak
Tablolarýný düzenleyip,
Üzerlerindeki beyaz örtüleri kaldýrdý ;

Sergi . . .

Yakýn dostlarýndan birisi
Kýrmýzý elbisesi sol omuzundan aþaðýya doðru sýyrýlmýþ portreye daldý
Mirza’nýn yanýna geçerek ;
’’ Gözleri , gülüþleri
Kahkaha atýþlarý
Ýnci taneli bembeyaz diþleri
Her baharda bir baþka ,
Her baharda bambaþka gülüþleri var yüzünde .
yüzündeki ince çizgiler
Yanaðýnda ki gamzeleri
Ýlk baharda ki, sevinci .
Zingerilla’yý ayakta tutan ,
Sensin Renas !
Ýnce ve narin parmaklarýn ,
Umutlarýn ,
Düþlerin ,
Sevgin ,
Aþkýn . .
Sevgindir Zingerilla’yý ayakta tutan .
Zingerilla’nýn eserlerindeki her bakýþlarý ;
’’Ben hala varým , ben hala yanýndayým ’’ der gibi .
Sevdan umman, umman
Yüreðinde dolup taþar .
Uzaklarda ki resimleri çizersin .
Sessizce bakýyor gözlerinin içine ,
Zingerilla senin yüzündeki tebessümün.. ’’

Renas ,
Serginin en önemli resimler bölümüne geçerek ,
Etrafýnda toplanan yakýn ve yabancý dostlarýna ;
Kürtçe ,Ýngilizce ve Türkçe ’’hoþ geldiniz’’ dedikten sonra ,
Açýklamalar yapýyordu
Serginin önemini anlamýný ,
Uzunca bir roman gibi konuþmasýndan sonra
Fransýz kadýn þairlerinden Blanche
Ve ayný zamanda Zingerilla’nýn yakýn dostlarýndan ,
Zingerilla anýsýna þiirini takdim etmek için kürsüye yaklaþtý ;
Kýsa bir alkýþlamadan sonra ,
Mikrafonu düzeltip ,
Þiirini okumaya baþladý
Önce Fransýzca
Sonra Ýngilizce
Ardýndan Renas Kürtçe Tercüme edecekti;

’’ Ah Roza ,
Cansýz bedenin dahi
O kadar güzeldi ki !
Gözlerin tablolarda o kadar güzel bakýyor
O kadar sýcak bakýyor ki
Ýçimiz ýsýnýyor
Yüreðimizde güller açýyor .
Kanlar içinde kalan bedenini
Henüz topraða vermemiþken
Melektin sanki
Güneþ yanýðý tenin
Geceleri þavkýyordu
Yolumuza aydýnlýk oluyordun
Ihlamur kokulu tenin
Misk-i amberdi, cennetten gelen.
Her þey yakýþýrdý tenine
O kadar güzel dururdu bedeninde
Ýþte bir tek þu beyaz kefeni yakýþtýramadýk.

Ýnce ellerin ,
Narin ruhun ,
Gülen gözlerin ile,
Uçtun evimizden , cennet kuþu Roza .

Renas Tutaste
Sosyal Medyada Paylaşın: