Ey gözlerinde hayat bulduðum! Verdiðin hayat miktarý gülümsüyorum ...
Ey yüreðindeki umutlara tutunduðum! Adýn miktarý büyüttüm seni...
Ey! hayat rengine bürünmüþ gözlerimin sahibi, Ütülenmeyi bekliyor satýrlarým. Küçük bir kýz çocuðun; bilirim ki, örgülü saçlarýna kurulmuþtur dört mevsim mavi kattým aralarýna...
Ey geceye kurban edilmiþ gözlerin! Umut yaktým ve bir türlü bitiremediðim seni, gömleðimden akan kan rengine tuz bastým.
Kirpiklerinde kýsýr topraklar Hadi! imkansýzlýðýn kanamasýn dudaklarýnda. Kanatlan, siyah beyaz fotoðraflardan susuz topraðým...
Gel... Hüzne örülü sevdam, gel...
Biz ki acýya baðdaþ kurmuþ iki zamandýk, susuþlara meyilli... Sevdaya itham edilmiþ romanlarýn katili, daðlarýn arsýzlýðý vurmuþ sevda rengiydik.
Gülüþlerimizle kurulayacaðýmýz o kadar ýslak kirpik var ki sakýn duraksama! Toprak ayakkabýn olmuþ koþ hadi...
Özür dilerim, yaralarý tuz kokan sevgili. Güya seni yazacaktým satýrlara Anlatamadým. Hiç bir sözcüðe emanet edemedim Seni ben, yaþarken yazabilirim dudaklarýma. Nefesimde saklý sevgili gel.....
Tuz kokan sevgili, Tuz gibi sevdim seni, tane tane, ayýklayamazsýn sevgimi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülden Demirkoparan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.