Topraktan önce kaðýda gömdüðü þeyler vardýr þairlerin, Inançlar gibi, hayaller gibi, Aðlayaný tek cesetler gibi. Fotoðraflardan önce, Kaðýtlara iliþtirdikleri dünleri vardýr mesela. Toprak bir evin önündeki çocukluk gibi. Ýki satýr arasýna sýkýþmýþ bir dut aðacý gölgesi gibi. Topraða, kaðýttan önce sarýlmýþ bir aný gibi... Tozlu raflarý vardýr þairlerin Dokunmaya cesaret edemediði kimselerin. Sonra birini sever bir þair. Hükmedemez kaðýtlara Bir el þiir yazmaya baþlar etrafýnda Mürekkep kýlar tozlarýný raflarýn Kafiye kýlar özlemini yýllarýn. Ne kadar sevdiyse, o kadar sürer þiir. Her dizesi, ayrý bir hayal kýrýklýðý taþýr. Þair susar... Asgâri umutlara bürünmüþtür raflar Kadran esiri olmuþtur o elin, yýllar esiri. Þair satýr aralarýndadýr þiirin. O el ki esir alýr onu. Þairi önce kaðýt, Sonra toprak kucaklar.
Sen yaþarsýn. Onlar yazdýn sanýrlar... (hazal)
Sosyal Medyada Paylaşın:
-HZL- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.