CEMRE-II

Ayaz erir seninle, kardelenler canlanýr,
Unuttuðu bahara yürek heyecanlanýr.

Rüzgâr seni fýsýldar her güneþ batýmýnda,
Umut nöbetindeyim sensizlik rýhtýmýnda.

Hangi yýldýz gözlerin, göklerimin sahibi,
Geliþin beklenir mi ömrünü adar gibi.

Yanarým, yakýlýrým, için için piþerim,
Dayanaðým gülüþün, yokluðundan düþerim.

Dolunayýþýðýmsýn zifir gecelerime,
Senden kalan, çaredir zehir gecelerime.

Seninle yön deðiþir, zaman durur içimde,
Tutulur kalýr beden, baðladýðýn biçimde.

Sensiz ufuklarým sis, yamaçlarým karlýdýr,
Bilmez misin mevsimim bu yüzden efkârlýdýr

Bir tomurcuk çatlasa sen geldin sanýyorum.
Sensizlikle yatýyor senle uyanýyorum.

Küllerimden doðarým, kývýlcým bakýþýndýr,
Ben CEMRE`nle yaþarým, olmayýþýn kýþýndýr...

28/TEMMUZ/2006
Sosyal Medyada Paylaşın: