HANİ
Bir çivi basýncýyla iþlemiþsin içime
Kýmýldattýkça ellerimi hissederim seni
Karanlýk gecelerde bile ýþýðýný ararým
Boynu kýrýlýr kara düþen bir güvercinin.
Sen ise yürürsün, izini belli etmeden
Böylesi gecelerde, kör karanlýklarda
Durmadan yürürsün, kýsýr döngülere
Kim daha uyanýk bu devranda, bilmeden.
Hani, denizler vardý usunda,
Pul içinde bir yaþam düþlerdin, hani?
Türkülerin en içlisi, en delisi
Dökülürdü dilinin tellerinden.
Hani, gençliðin vardý, dað gibi güvendiðin
Çýkardýn her an, en yüce daðlarýn doruklarýna
Sevdalarýn vardý, tel kondurmadýðýn,
Bu suskunluk neyin nesi, konuþ haydi!
Uyandýr sönmüþ ýþýklarýný evrenin,
Gülkurusu aþklarla dürtüle yaþamý
Gör bakalým mutlu kimmiþ evrende
Bir dizi yas incileri, hepsinin gözlerinde.
Bu rüzgâr, bu yapraklar, bu akan su
Uzayan saçlarýnýn öpülesi kývrýmlarý
Umut ararsýn ya her gün, deðiþikliklerle
Yüzümüzde yer açmalýyýz ince çizgilere.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.