MARİFET.

Nakýþlar dökerim, bin bir renkle.
Çiçekler çizerim,
dokunsan Kokusu gelir
geçmiþ baharlardan.

Elim nasýr tutar,
Gözlerim yorulur,
Yorulmam.


Sözler dizerim, tespih misal.
Özü, derya, deniz.
Bazen bir kadife þal
Bazen çelik yumruk
Dokunur geçer size.
Kalemim yorulur,
Dinmem.

Akþam alacalarýnda,
Aklým zorlar, yüreðimi,
Ekler, kenetlerim duygularýmý.
Denk getiririm kopuk uçlarýný.
Usanmam


Ne vakit ellerime dokunsa
Bin pare yüreðime
Ýç yüzümde
Kýrýk aynalar gibi bin bir çehre
Karþýlar, maharetimi.

Büker boynumu, gecenin demi
Seheri çaðýrýrým imdada..
Gecenin koynundan çýkýp,
Gelir, gözlere þölen þenlikli.
Eteðinde, ýlýk ilk bahar.

Ne çare o da
Hem kör, hem de saðýr.
“Nidama ses ver !” desem..
Elim yüreðim kýrýlýr
Mahirlikten eser kalmaz

Bir el uzanýr göklerden,
Mýrýldanýr içimde bir serçe

“Marifet deðil ki,
Gözlere çarpan, sen olmak”

“Asýl maharet,
Ýmdada gelene, meram anlatmak..!”

Sosyal Medyada Paylaşın: