BÝR HOÞÇAKALLA VEDA ETMELÝ
Bir hoþçakalla veda etmeli sana,
Çorak bir topraða sürüp yüzümü,
Ellerimde kurumuþ güller ve aðlayan bülbüllerle,
Susma vaktidir þimdi.
Bir hoþçakalla veda etmeli hayata,
Hayat ki gözlerine dalmak kadar güzel,
Bir o kadar da acý,
Fýrtýna esintisiyle sarsýlan hayaller,
Yere düþen yaðmur tanesi gibi,
Topraða arkadaþtýr, gökyüzüne yabancý.
Bir hoþçakalla veda etmeli umutlara,
O umutlar ki zamansýz doðar gönüllerde,
Bekleyiþlerin sebebi,
Düþlerin sahte güzelliði,
Vurgun yemiþ yüreklerin acýmasýz katili.
Bir hoþçakalla veda etmeli aþka,
Aþk caný yakmaktan öte ne iþe yarar ki baþka,
Soluksuz bir hayata sürükleyen,
Önce yakýp sonra körükleyen,
Gündüzleri aklayýp geceleri karartan,
Sevdaya boðup da nefessiz býrakan,
Aþk deðil mi her kederin baþýný baðlayan,
Aþk deðil mi her mevsimin rengini sarartan.
Bir hoþçakalla veda etmeli,
Acýdan ibaret olan tüm sevdalara.
25.06.2014
Rasim Yýlmaz