Serzeniþim göklere erdi nihayetinde Suskunluk da bir yere kadar Ve kaçýp saklanmak Umarsýzca hatta kendinden bile uzaklaþýp Düþmek yollara pervasýzca Koruyup kollamak de istersen Ya da özenle saklanmak olabildiðince Uzak kem gözlerden Yine de mümkün uzanmak boylu boyunca Uzatmak o engin zamaný Hiç bitmeyecekmiþçesine ertelemek hayatý Nereye kadar ya da Var mýdýr bir nihayeti…
Örtmek üzerini Çökmek en derine Görünmemek belki de tek çare Kayýtsýz ve duyarsýz kim varsa Bir o kadar meraklý… Gülüyorum artýk Gülmeliyim de Zafiyeti beþerin ve kifayetsizliði Yeri geldi mi ne kolaydýr yermek Hatta yadsýmak ulu orta Hor görmek sýrf Benzememek adýna tüm kopyalara.
Benlik bu, var mý ötesi Duygular tek tek ifþa etmiþ kendini Bir yaným eksik zaman zaman Çoktan yarým kaldý harcý Ne ektimse soldu hepten Yandý kavruldu Ve içinde kaybolduðum o dipsiz kuyu. Dile benden ne dilersen Tek zafiyetim kanmak Bir o denli korunaksýz Oldum olasý tek mecburiyetim Hükümde iken kaderin Kim ne derse desin Yeter ki gölge etmesin Adýna insan denen…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.