Öfke ve gizem kendilerine usulca çektiler eriyip bitirdiler... Yumuþattým sabrýmý,yerçekiminin eþiðinde Örümcek gibi gökyüzüne kurdum aðýmý, gördüm seni göklerin yýðýný arasýnda Sonsuzluk giysimi giydim, topraðýma getirdim seni, erittim çýrýlçýplak.
Kambur gibi yürüyen gökyüzü soluk soluða kaldý, küçük yaðmur, yapraklarý sevindirir sen ise beni evini yöneten sýcaklýða doðru uzanmýþ elim.. Kül rengindeyim, acýyarak mý bakýyorsunuz?
Ana rahmindeyim ölüme az kala doðuþum...
.....
Ben böyle olalý daha yeþil fidan, aðaç daha güzel suyun serinliði Mutlu kalýrým sonsuza kadar...
Yýl dediðin geçer gider Üzerinde sarý yapraklarla, süslü kalýr maziler. Aþk ise hep yeni baþlar Yedi kere baþlar Altýsýný rüzgar alýr ama biri kalýr Þimdi ölsem mutlu kalýrým sonsuza kadar...