Yol üstünde bir meyhane bir selam vereyim dedim içeri daldým sesizce ellerime bakýyor herkes anlayamadýlar… ben bir aþk iþçisiyim ellerim çatlak çatlak güneþin ayazýna deðmiþ yüzümün damarlarý
dünden kalmayým sana hasretten sana özlemden saatlerce baþýmý duvarlarýna vurarak hesaplaþýyorum kendimle yürek usumda parçalanýyor pejmürde giyinmiþ bedenim olabildiðince hoyratça esen düþ fýrtýnalarýndan fýrlýyorum tek derdim kendimden uzaklaþmak
gözü kör olsun… yine senin hasretin çöreklendi usuma adýmlarým beni götürüyor bilinmezlere.. zaman, rüyalarýma tüneyen ýslak bir duvar piyanomun son sihirli týnýsýný dinlerken aldýrmýyorum artýk dünyanýn dönüþlerine kýsarak gözlerini aptalca gülüþlerine…
silmeyin gecenin en siyahýnda odamý karartan ýþýklarý terimden mavi denizlere karýþan ten kokularýný kaldýrýmlarda býraktýðým ayak izlerimi aldýrmayýn pervasýzlýðýma…
22.06.2014 Bülent ARI/SÝVAS n ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent ARI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.