LÝLA RENGÝNE BULANMIÞ KAR BEYAZI HAYALLER…
Bugün,
yine ayný dün,
bir þarkýda tekrarlanan nakarat gibi
sen önden çekip giderken, gölgen arkanda
ben öylece bakakalýyorum sokak lambasýna
haykýrýyorum avazým çýktýðý kadar
GÝT/ME...
bedeninin düþerken gölgeye
ben ayaklarýnýn altýna seriliyorum
izdüþümün zorluyor gidip gelmeleri
küllerim alevleniyor her nefes alýþveriþinde
ellerim ellerinin, gözlerim gözlerinin ateþinde
düþüncelerim dalýyor sizin oralara
seni anýmsýyorum hislerimde
yaðmur damlalarý deðdiðinde
yeniden yeþertiyor saçlarýmda aþký
bunun adý “bahar yaðmurlarý dönmüþ saðanaða”
fecr düþerken sabahýn ilk kucaðýna
dilimin mahremiyeti perde oluyor gözlerime
sende býrakýyorum tüm erkeksi kokularýmý
gözlerimin hatýrýna sükûtumu baðýþla
rüyalarým kýrmýzýya çalýyor maviden
hayallerimde yatýyor kadýnsý bedenin
baþýmda taç olmuþ duruyor bir eylül bulutu
gecelerde allanýp pullanýyor sensizlik düþleri
derinlerimin en ücralarýna iþliyor aþkýnýn kökleri
sürekli senden yana dönüyor saatin akrebi
sanki benimle savaþ ediyor yel deðirmenleri
dudaklarýmdan öpüyor mayýs konarken güneþe
rüzgârýn boynu bükük,
yaðmurunda ýslak ýslak ruhum
lila rengine bulanmýþ kar beyazý hayaller
gece hükümdar olmuþ daðlarýn ayazýna
güneþ kýzýla boyamýþ batarken efkârýmý
yeþilsiz bir tablo çiziyor tuvaline
yalnýzlýðým sende demlenmiþ can demim
hücrelerine kundak et sar beni
sana can olsun bedenim….
18.03.2014
Bülent ARI/GAZÝANTEP
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.