Işıksız..

Kör karanlýklarda çiselerken gülümsemeler
Anamýn bile gözünden düþtüm

Eðrik sevdim belki,
Doðrusunu bilemeden hiçbir an.
Aðrýlý, sancýlý cümlelere sýðýnýp,
Geçtim belki de son istasyonu.

’’Baþý yoktu ki sonu olsun’’

Huy kurumuþ bir kez sudan sebebsiz,
Teþekküre muzdaribim.
Yalancý deðildi sevmelerim.
Býktým insan içine çýkmaktan,
Dinsin cehennem hasretim.

’’ Mavisi eksik göklerin, býçak kesimi keskin ve mat’’

Ezan sesleri karýþýyor,
Kulak çýnlamalarýma,
Sýratsýz deðilim muhakkak.
Kabarmýþ kalp tortularýma
Bir çift laf etmen yeterdi.

Süngü çýktý yerinden,
Kalem kýrýldý.
Þamar arasý yanak taþýmaktan sinsice,
Hevesimi unuttum.

uykusuz gecelerin gergefinde
Adýný zimmetleyerek dudaklarýma,
Tüm karanlýða ýslýklýyým.
Çakýr gözlerim de yanýlgýlar illa ki,
Bir bulvar ortasýnda,
Tüm dünyanýn yaný baþýndayým.
Ürkek ve kýsýk bir sesle sana
Of demek muteber...

Kýrmýzý bir sel var sokaklarda,
Kýnýndan çýktý vuslatým
Parmaklarým cebimde týrnaklarým yenmiþ,
Hep sevdim seni bil isterim

Dil dolusu tövbeyle,
Ýki cihana yeminli ruhum.
Üzülme eklem aðrýsý gibidir kalp sancýsý
Geçer...

Geçer sanýrsýn..

Geçer..

..

Ýsmail Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: