Yýllar sonra anladým ki seni unutmak için fazlaca gitmeliymiþim kendimden
aþk Azrail’in ayak izlerinden çekip aldýðým bir kelime aþkýn geliþini duymamak için kapatýrdý kulaklarýný dudaklarýyla hapsederdi nefesimi nefesim kesilince çekip giderdi perdeler çekilmezdi onun gözlerine oyuncularý yoktu meddahýydý hayatýn kendi çýkardý kapýdan huyu çýkmazdý tenime sürmek için acýsýný yanýnda taþýrdý
en son bir ihanetin son perdesinde oynadý yanýndakine aþkým derken gördüm yüreðim sakatlandý ölümle sildi göz yaþlarýmý avun dedi avcuma býraktýðý öpücükle o anda biraz yaralanmaya ihtiyacým vardý içimdeki kadýn güm diye düþtü ayaklarýna yar diye diye yaraladý gülümsedi yara/larý bende kanadýkça ve þiir kesiyordu hesabýmdan
bitkisel hayattayým bir hayat öpücüðünü çok gördü varlýðým kontrol ediliyor þükür bu kadar kan kaybýndan sonra yaþýyormuþum þu sokaðý dönünce acizliðime çýkar öldü öldü diye diye kulaðýmdan geçip gidiyor sesi þaþýrýyorum benim içimden düþtü demiyor baþýmda yaktýðý tütsülerin kokularý onu hatýrlatýrken anlamadým beni ne zaman öldürdü gidiþin ve kalýþýn arasýnda gidiþ geliþlerim aklýma takýlýrdýn, tepe taklak yuvarlanýrdýk ýssýz sokaklarda derin denizlerde boðulurduk herkese yer vardý yüreðinde ellerini kaldýrýp bir beni yasaklardýn öylesine sorardýn bir isteðin var mý? diye hiçbir þeyi istemedim çekip giderken nasýl olsa alacaklýydým bu dünyadan
Sosyal Medyada Paylaşın:
lemide Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.