Ve kimi zaman
Aþk,þiirleri yazdýrýr acý acý...
Akan göz yaþlarýn düþmeden daha topraða
Aþk,kýsar gözlerini ve yaslar onun omzuna baþýný için için...
Sen
sadece
aðlarsýn...
Duyan
gören
bilen kimseyi...
Görmedim...
Duymadým...
Bilmiyorum...
Sen yalnýz aðlarsýn...
Yalnýz
Aðlarsýn...
Aþk
Çekilir aradan
Üç büyük kuralý o öðretmiþtir sana
Sadece susar...
Susuzdur...
Ama dileyemez kimseden
Sadece susar konuþmaya,baðýrmaya,haykýrmaya...
ve
kucaðýnda ninniler söylediði
Türküler fýsýldadýðý saf bir çocuðu
Þen kahkahalarla gömer topraða.
Ýçini sorma
Göðüsünde o ilk ýsýrýðýn izi
Kulaklarýnda ilk yarým yamalak sözcükler
Dinmez
gitmez...
Önünde duran bembeyaz bir sayfaya baktýrýr ....
Ardýndan,öylece baktýðýn
Saniyeleri yaktýðýn kýsa bir ömür üzerine
Ellerine
Kara bir yazýyý yazmayý öðretir...
Ama dedim ya
Kimse görmez
Duymaz
bilmez...
Senin gördüklerini
Senin duyduklarýný
Senin bildiklerini...
Aþk,
Bazen Acýma sýzan dý..
Acýmasýz bir andý !...
Hiç yaralarýma sýzýp,sarmadý...
Senin bildiklerini
Benim bildiklerimi...
Kimsenin bilmediklerini...
sarmadý...