"Canim"
diyordun...
ardýndan bir es verip
Aþk diyordun ya hani...
Canin/im sanmýþtým...
Seviyorum diyordun ya
inanmýþ...
Ve
yalan bir dünyayý
gerçek sanmýþtým.
Yanýlmýþým !
Yani ben
En saf
en temiz haliyle yaþadým,
gönül bahçemde bizi...
Seni anlamak
yasayabilmek ti...
Öldürdün !
Ayrý bir tattý dilimde...
Dilimi kopardýn.
Hangi vakitlerde hafife aldýn sevgimi ?
Hangi gün
Pýnarlar dururken o koca þehirde,
Martýlar kanat çýrparken çýðlýk çýðlýða bu þehirde,biz için
Hangi uzaklara daldý gözlerin ?
Hangi sahil unutturdu sana...
Hangi kirli çamaþýrlarýn arasýnda sakladýn da aþký ;
Hangi þafaðý söktüðümüzü ilmik ilmik ateþler içinde
hangi hain gecede unuttun
söyle ?
Yada
Dur !..
Söyleme !
Bir yalana daha niyet ettirme...
Simdi
Son rötuþlarýný ellerimle dokusam da bu aþký
Yorgun düþtü artýk
virgülden sonraki tüm yargilarim.
Anlamým..
yok artýk !
Anlamýn kalmadý artýk...
Çünkü
Hýçkýrýklar içinde simdi,
iyi niyetlerimin þahidi
dualarýma "amin" diyen tüm melekler...
Ve
hiç bir yaðmur,
Hiç bir þehrin pýnarlarý
Hiç bir fýrtýna
Hiç bir okyanus ve deniz
abdesti kaçmýþ bu günahkar aþkýný
temize çekemez artýk...
Çaldýn...
Bende býrakmadýn hiç bir tebessüm
Ve yine de
Ben kalamasam da...
Sen
Hoþça
kal...
Remzi KURNAZ