Adý bende saklý bir erkekti Ýstanbul
Dilimde duam
Dizimde derman
Ömrüme ferman
Adý bende gizli kaldý nihayet
Þafak türküleri gibi
Kolay olmayacak demiþtim kendime
Kolay olmayacak seni
Bu sevdayý kazýyýp da atmak
Hangi ayrýlýk kolay olmuþ ki
Mesajýnda
Deniz kenarýndayým
Arabada
Yan koltukta sarý saç telin var
Demiþtin
Aþk bu deðil demiþtim
Hatýrlasana
Vurursun yumruðu masaya
Söke söke alýrsýn vermezlerse
Ve hatta sökülmüþ de bekliyordum
Aylardan beri
Bizim sokakta
Oysa bir zamanlar
Güneþ benim gözlerimden doðar
Mehtap bakýþlarýmda yýkanýr
Yakamozlar dökülürdü akþamlarýna
Düþ sokaðý sakinleri olurduk
Birlikte
Özlemlerindeki gibi
Hýrçýn dalgalar vururdu
Yüreðinin kýyýlarýna
Coþardýk
Taþardýk
Nazlý gelinciklerin
Dað baþý sedalarýnýn
Yazýlmamýþ mýsralarýydýn
Sonra
Sonra yalnýzlýðým oldun dolu dolu
Serseri bulutlar gibi oynaþtýn kirpiklerimde
Gözlerime yaðdýn acýmasýzca
Kýzýlcýk þerbeti oldun
Kanlý hýçkýrýklarýmýn kývrýmlarýnda
Ayak seslerini özledim Yâr
Sen biriktirdim habersizce
Aklýmýn heybesine doldurdum
Mahkum yalnýzlýðýmýn karanlýk hücresinde
Sevdamý yazdým aklýmýn müsveddesine
Dile getiremediðim
Söyleyemediðim
Tepki alýrým diye gizlediðim her ne varsa
Adý bende saklý kaldý düþlerimin
Adý bende gizli bir yer oldu Ýstanbul
Git artýk
Git
Beni bana býrak bu þehirde
Eylül Gökdemir