"Bu dünya kimsenin tekelinde deðil.!"
Kaç ölüm çocuk
Daha kaç ölüm
Vebalini yükler ki insanlýðýma.?
Acýlar boynuma dolanýrken ip gibi
Ar(l)anan yüreðime düþen ateþ
Kör kurþun gibi baðrýma saplanan acý
iliklerime kadar inen imansýzlýk
Ellerimi uyuþturan yoksunluðun
Gözlerimi körelten hýrs
Dolmayý bilmeyen cebim
Sofraya konulan çeþit
Mideye zýpkýn olup saplanýr mý bilmem ama.?
Ne çok özlemiþim çýkarsýz
sevmeleri
Evlat acýsýyla sýnanmamýþ bir anayý
Ölümsüz geçen günleri
Vicdan sorgulayan insanlýðý
Savaþsýz geçen günleri
Özledim bee çocuk.!
Omuzlarýmý düþüren vebalin
Boynumu büken çaresizliðim
Yüzüme düþen gölgeler büyüdükçe
Gözlerimden düþen insanlýða aðlýyorum
Affet çocuk.!
Gülüþlerini ve güzel günlerini çaldýðýmýz için
Ulu yüreðine, masum bakýþlarýna sýðýnýyorum
Akla bizi tertemiz dünyanda
Kirlendik çocuk...
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.