ADIMI UNUTTUM

Adýn bir baþka söyleyiþti ben de,
Elim terler,yüreðim titrerdi..
Bahar neþe yayarken gönüllere,
Benim yüreðim hep yalnýzlýða aþina idi..

Seni sevdiðime dair en büyük delilim;
’Umut’um du yüreðime kilitlediðim..
Herkes baþýboþ býrakmýþken ümitini,
Ýçimde ki ateþ yeniden alevlenirdi..

Adýmý unuttum ben,adýný anarken..
Yüreðine kilitlendim ben,sana bakarken..
Aþk neydi,bilemedim,sana aþýk olurken..
Ve..Hüzün denen þeyi býraktým çoktan,
Meðer ’sevda’ymýþ adý,bu ’aþk’ denilen..

Sosyal Medyada Paylaşın: