zamanýn küfü bu fotoðraflardaki iz yaþamaktan kalan tortu o çok sevgili zamanlar, özenle gülümsediðimiz birbirinin anýlarýný sýrtlayýp giden ve bir gün, bir daha hiç göremeyeceðin birine yeminler tuhaflýðý çok yorgunum her gün ölümü düþünmekten gitmekten, geri dönmekten hýzlanýp tükenmekten… avucumuzda uçurtma izi hiç”lendiðimiz bu büyülü düzen yýrtýlan ve küçülen gömleklerde bi zamanlar ýsrar ettiðimiz beyazlýk, daðýnýk örtüler nerdeler… durmaya da vakit yok peþimizde bir atlý rüzgar, çölde adýmlarýmýzý yok eden
ikiye ayrýlýp sýmsýký örülen saçlarým, aynada görünmez saat suskunluðu yan yana koymuþtum en son ikisi de yok topuklu ayakkabý giyen o küçük kadýn
bir bardak sýcak çay ya da buzlu martini ikisi de çarpýyor göz altlarýmý yoruyor hayat kýsa bir ölüm denemesi her gece uykuya yattýðýmýz yatak Sosyal Medyada Paylaşın:
CigdemGüner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.