kazara bir haber duyulsa filanca “-Alamandan izine geliyomuþ” o kadar! hatta gerçekle alakasý olmasa da eþ-dost-akraba, kim var kim yoksa herhangi bir Alamanyalýnýn evine doluþurlar
jip, minibüs, kamyon hatta traktör kasasýnda bin-bir ayak, bir ayak üstünde Yalvaç’a üstlerinde en yeni “düðünnük urba”lar sabah ezanýna yakýn Ýstanbul’dan gelecek otobüsü beklemeye koyulurlar gelip; iki saatlik yoldan
köyde bir bayram havasý gökyüzünde bu güne deðin görülmemiþ öylesine bir pýrýltý mevsim ne olursa olsun olmadýk çiçekler açardý herkes iyimser, herkes gülümser, herkes masum varsýn bizim evden hatta akrabamýz, hýsýmýmýz, ahbabýmýz olmasýn hepsinin hasreti bir ayrý..
kapýlar ardýna kadar, pencereler-perdeler açýk, dam, avlu, sokaklar süpürülmüþ uzak-yakýn, eþ-dost, konu-komþu müjdecinin hediyesi yün çorap geceler boyu -uykusuz kalýnýp-örülmüþ mutluluða, ömre bereket olurdu sevinçler sevinçler üstüne doldurulurdu
kazara Akyolaðzý’ndan yeþil bir cip göründü mü ya da olmazdýk zamanda bir araba gürültüsü, bir düdük (klakson) sesi kendiliðinden fýrlar kahvelerden bütün evlerden birileri zemberekten boþanmýþ yay çayýra çýkmýþ tay gibi tetikte beklemekte olanlarla yarýþýrcasýna gördüðü filan yoktur aslýnda kimseyi “mücüde ebe, dede, amca, hala, yenge, abýla” gelen araba kime daha yakýnsa kaldýrýr olmadýk birilerinin yüreðini
yüreði aðzýnda yaþlý analarýn Alamancý yere inmeden daha tiz bir “yavrýýýmmmm” sevinciyle aðlar kendinden baþka hasret çeken yokmuþcasýna doyumsuz öper-kucaklar, sarýlýr-öper kucaklar aðýtlar yakar e(vi)mizin öðü dee payam aðacý içimde hasretlik ölümden acý anasýnýn daa her derdinin ilacý getme alamana, (getme) güldür ananý alamanda galsýn alman parasý
e(vi)mizin öðü dee çalýdan çelen aþtým gapýlarý da yok ku bi gelen yanýmýzda olsan da yeterdi kölgen getme anam yavrým, (getme) güldür ananý aþýmýza zehir alman parasý
…
elden-ele evin bir odasýna týkýþtýrýlýr çantalar, poþetler, valizler, bavullar Alaman þekerleri; nanelisi, çikolatalýsý ve filtreli HB sigarasýnýn dumaný en kýsa zamanda bütün odayý kaplar…
mayýl mayýl; anadan, babadan, paralýyý sevenlerden bakýþlar söylenebilecek baþka þey kalmamýþçasýna “-þükür” “-hesapsýz þükür” “-þükür elhamdülillah” “-þükür Alla(hý)ma ölmeden seni bi(r) da gördüm ya taha ne isderin.”
“-ekmeðe “birot” deyollar” “-desen(y)e ot yeyollar” “-ekme(ði)n içine ot mu goyollar da” “-bi ekmek altý lira” “-burada yetmiþ guruþ” “-buranýn parasýynan onbeþ liradan fazla” “-mark deseniz ya ya da bizinkine Tü-Li de(yi)in” “-valla bedafa yaþayoz Allahýn ekme(ði) onbeþ lira olu mu len bi(r) amele gömüyesi” “-haa!! öyle mi…..” “-ekmek yemeyviseniz olmayo mu” “-burada yediðinize sayýn, burada bol bol yen, orda yeme(yi)n” “-ekmeði buradan götürün” “-onnar bi diliminen doyar biz iki ekme(ði)nen doymayýz” “-su iþmezlerimiþ öyle mi” “-bire içiyollar” “-ben gaynadýr da su içerin” “-Allah, Allah” “-aman gardaþým bire-mire iþme çoluk-çocu(ðu)n nafakasý” “-tabii onnarýn dinin de günah deðil” “-bireynen baþlarsýn arkasý geli(r)” “-ondan zýndýk gibi þiþiollar desene”
Resim iþte öyle bir gün Rahmet diliyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.