ne salýnýp durursun boþluðun kýyýsýnda tek nefeste bir hayat yaþanmaz mý sanýyorsun? inkâr etse de mazide ölü yatan zamanlarýn sen þimdi sevda denilen ateþin içinde yanýyorsun...
yükünü almýþ giderken eskimiþ zamanlarým boþaltacak limaný bulamayacaðýný sanýyordum? mutluluk rüzgarlarý denizi öperek ýslanýrken ben hayallerin kupkuru ormanlarýnda saklanýyordum...
güneþin çiy tanelerini öperek öldürdüðü zamanda tan yerinde kýrmýzýlar neden aðlýyor sanýyorsun? elimde gül yapraklarý vardý; mutluluðu bekleyen ölen çiy taneleriyle içime akýp; sýrýlsýklam yanýyorsun...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.