Bir adam elinde bavuluyla bir þehri terk ediyor O þehir ki Ýstanbul Ardýndan bir tek bulutlar aðlýyor Ve bir tek sokak lambalarý boynunu büküyor
Bir araba yanýndan geçerken adamýn Su sýçratýyor San ki gidenin ardýndan Bir de ýslanmýþ sokak köpekleri ardýndan bakýyor
Þemsiyesi elinde bir kadýn sanki sevdiði adama koþar adým gidiyor Bir jilet gibi gök kesiliyor Eski bir þarký kýyamet olup kopuyor Yeryüzü ürkek bir çocuk korkuyor
Bir adam yüzü ýslak Otobüsün camýndan bakýyor Ve o adam ’yaðmur sanýrlar’ deyip hýçkýra hýçkýra aðlýyor
Oysa ne þarkýlar ýslanýr Ne de köpekler denizi seyretmekten vazgeçer O kadýn mý Üþümedi çocuklarý ... Sosyal Medyada Paylaşın:
Timur KOHEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.