Ben hayatýn her türlüsünü bilirim. Düþeni, Düþüreni, Ýtip de düþüremiyeni. Sevip sevip de bir çuval inciri, Çöpe ataný da gördüm. Bir b.ka yaramayýp, Çok ataný da gördüm.
Aslýnda hayat bir çukurdur. Bizi içine çeker durur.
Yüreðimizdeki sýkýntýlarý bahane eder. Tutunduðumuz dalý keseriz. Biz tek rolümüzü beceremeyen Binlerce rol isteyen kerizleriz.
Hepimiz havalýyýz. Geðirene maþallah, Hava yapana çüþ deriz.
Bir aðaç keseni döveriz. Bin çiçek koparaný överiz. Aþk yürek iþi deriz. Midemizle deneriz.
Sokakta herkese hava atýp havlayan, Yatakta eþine yorgunum diye aðlayan, Ayýlar bilirim. Kýrk günlük askerlikten kaçan, Bir ömür boyu anlatan Dayýlar bilirim.
Hayatýn dört köþe olduðunu sanarýz. Hangi köþeden Çukurumuza düþeceðiz ? Hiç bilemeyiz.
Orhan Semiz (Karacan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
karacan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.