Toprak Tohum ve Ben

Gözlerimde yaktým el deðmemiþ sýrlarýmý
Gözlerim ki olmuþtu yüreðim, yüreðim âmâ!
Zemine çivilenmiþti ayak bileðim, ayaðým tutsak!
Çan kulesinde tiz sesler ve alçaktan uçan ürkek kuþlar
Hayatýn neresinde bizi bekler?

Gökte kuþ eksik, kanat sesi de yok, tüy de
Güneþ suya düþmüþ, su parlýyor
Bulut bundan habersiz ýslak ýslak yüzüme akýyor
Bahar mý geldi yoksa?
Neden bakire çiçekler renk renk gülücük daðýtýyor...

Topraðýn sinesinde kýpýrtýlar görüyorum
Yeni bir can müjdesi var sanýyorum
Toprak tohuma gebe, sevinç sancýlý
Dayan acýya ey toprak,
Bu dünyaya prematüre bir can daha geliyor
Çatlamýþ yüzünde gökkuþaðý dans edecek
Yemyeþil bir cennette, gözlerin yeþil bakacak!..

Taþ taþla yere mýhlanýyor, sen görmesen de
Karýnca yuvasýndan kaçmaya çalýþýyor
Yüzler yüzlere bakýyor, toprak göðe çivi çakýyor
Yüz yüze bakmaktan yüzler eskiyor
Kin ve nefret karþýlýksýz kalýyor, kaþlar çatýlýyor
Umudu tükenen yolcu, baþka bir limana yol alýyor.

Deniz kendi dalgasýyla dövüþüyor
Ben, baþýmýn üstündeki yabancý ellerle
Kalbimde cam kýrýklarý, yaram kanýyor
Yaram kanýyor ey toprak, þaþkýnlýk içindeyim!

Tohumun hâlâ gelmedi, hâlâ doðuramadýn içindeki caný
Karýþýk duygular sabrýmý zorluyor
Dünyaya gelenleri seviyorum
Ki, sevmek boynumun borcu
Herkese, her canlýya hoþ geldiniz de diyorum
Lâkin
Dilim varmýyor yüzlere baka baka yalan söylemeye
Çaresizliðin kuyusundayým, anlayýn beni!
Zincirler yüreðimi acýtýyor
Veda daha kolayýma geliyor
Hadi bana eyvallah!..

Rukiye Çelik
3 Haziran 2014/ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: