eðilip topraðýný öptüðüm o gün
kolunu omzumda hissetmediðimde
bir kez daha hissetmiþtim
aslýnda hiç olmadýðýný
hissetmiþtim de
asla konduramamýþtým
kastýn mý vardý bana
bak çocukluðum can çekiþiyor
soykýrým odalarýnda
farkýndayým ruhumdan azade
boþa kürek çekmekte gönlüm
bazen hadi diyorum biraz cesaret
demir atmadan önce
sarýl bir geminin çapasýna
ha gayret
aç aðzýný girsin
býrak burnundan gelsin dünya
sonra sýkýþtýrsýn zamaný isterse
eteðinin ateþ pilesi
tabuta koymasýnlar razýyým
ya da hatýrlamasýn kimse beni
bilincim açýk
vaktin adý ikindi
doðduðum evdeyim
egenin akdenize kavuþtuðu o yerde
umudum salkým salkým
aylardan birinin on birinde
lâl nehirler yataðý tenim
gözlerim susuz iki çiçek
gözlerim diyorum gözlerim
söylesene
daha kaç mevsim böyle
yokluðunu içecek
soluyorum anla
derken bir ürperti sýrtýmda
diken diken tüylerim
sen mi geldin
geldiysen üç kere okþa saçlarýmý
fazla deðil
geldiysen
üç kere dokun omzuma
kýyamam
yorulmasýn ellerin
çoðunlukla sana inanmasam da
ki biliyorsun
ihtiyacým var inanmaya
eðer geldiysen
öpeme
dudaðýn yanaðýmý ýskalasýn
geldiysen
kaysýn topraðýn
gideme
bari düþlerim öksüz kalmasýn