sanma ki hikayesi þu titreyen dallarýn düþen yaprakla biter
böyle bir kara sevda kara toprakla biter*
.......&......
þimdi omzumda akþamýn alaca yükü
sana dökülüyor kalemimden bütün kelimeler
kýzýlca kýyamet kopuyor
her gün bu vakitlerde sensizliðin baþkentinde
bir kefede yaþadýklarým ve sevaplarým
diðerinde yaþanmamýþlýklar ve günahlarým
ah’larým
eyvahlarým
aksýyor adýmlarým, topallýyorum gene
siliyorum mavilerimi
en mavisinden ölüyorum
ölüyorum be!
bir mýsraya, bir þiire sýðmaz sensiz ölümün sancýsý
yaprak yaprak dökülüyorum
sayfa sayfa eksiliyorum
kýþ bastýrdý bak ellerime daha þimdiden
kar yaðýyor sanki avuçlarýma papatyalarý koklayamadan
çýð gibi büyüyor sensizlik, kuþatýyor yamaçlarýmý
gördüðüm bu kabustan uyanmak için çýrpýnýyorum
uyanamýyorum yeni bir güne
siliyorum mavilerimi
en mavisinden ölüyorum
ölüyorum be!
çýðlýk çýðlýða trenler kývrýlýyor aklýmýn raylarýnda
savura savura kara dumanýný
dilek aðacýmýn dallarý budanýyor birer birer
acýmasýz, hoyrat eller tarafýndan
allý morlu çaputlar savruluyor etrafýmda
tutamýyorum uçuþan dileklerimi
biten þarkýlarýn ardýndan ben de tükeniyorum sanki
umut tacirleri uçurtmalarýmýn kanatlarýný yoluyor
süzülemiyorum göklerde özgürce
siliyorum mavilerimi
en mavisinden ölüyorum
ölüyorum be!
kelebeklerim konacak çiçek bulamýyor
yýkýlan virane bahçelerinde gönlümün
sardunyalarýmý ayaz vurdu tam alýnlarýnýn ortasýndan
küstüler renklerine, eðdiler bakýþlarýný
begonvillerim pembelerini akýttý hepten
masallara küstüm, inanmýyorum artýk
beklemiyorum gökten düþecek elmalarý
beklemiyorum iþte
siliyorum mavilerimi
en mavisinden ölüyorum
ölüyorum be!
yüreðim üþüyor ben üþüyorum
yýldýzlar düþüyor denizlerime kum taneleri gibi
sessiz çýðlýklarým vuruyor yumruklarýný gözlerime
her gece zift karasý efkarlar demliyorum
yokluðunun ocaðýnda
iki kesme þeker yetmiyor tatlandýrmaya
sen yoksun
gözlerin yok
ben aðlýyorum
nasýl diye sorma bana
bir kalem nasýl aðlýyorsa öyle
gözyaþlarým can veriyor kalemimde
düþmeden daha yere
siliyorum mavilerimi
en mavisinden ölüyorum
ölüyorum be!