bir mazide inikas eden gözlerdi kalan
bir taþýn ortasýndan rýzasýz isyan
bir çift aðlamamaya çalýþan göz
bir deðil iki sarmaþýða sarýlan zehirdi bu ziyan...
yalan deðil zehirdi inan ve geriye yoktu kalan
panzehir
bir kalan...
bir kalan yoktu ki can
kalan yoktu ki
eþiyordu hiçliðimi öyle annesiz bir tavþan
diyarým yüzyýllarým hepsi hikaye
aç fikir gibi kemirirken zamaný
zaman
savaþ bölgesine giren zýrhlý bir panzerdi zaman
ve panzer anýn tebessümünü ezer...
dedim ya hikaye
yüzyýllarým hikaye
sensizliðin cehenneminde gözyaþlarým gezer
umudum saklý
lakin hangi günün birinde
umduðum haktý
ruhum sema da ben yerin dibinde...
þimdi
yakarýþlarýmýn yakýþýksýzlýðý sorgulanýrken
bir kaç edepten yoksun vicdansýzlarca
diyorum
sadece benim suçum
benim hudutsuzluðum
namussuzluðun noktasýna gelince
benim susuzluðun diyorum
benim güçsüzlüðüm...
o benim
susuzluðum
tamam rýza ettim susun diyorum
susuyorlar
sanki seni konuþmaya açlar susuzlar
susuyorlar
aslýnda muhtaçlar
milyon kýskançlýðýn kýskacý arasýnda
caným yanarken
susuyorum ben de sana
cana
bir damla sana hasretken
yýkýlýyorum
tekrar ve tekrar
kanmýyorum
kanamýyorum
kanýyorum
ya da kandýrýlýyorum
infilak ediyorum rýzasýz isyanýmda
isyanýn günahýný unutmuþluðuma verip
rýzasýz ama zoraki
arþa hasret lakin en dip
can verip...
can verip anla
öyle zor ki
öyle...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.