Bir Seni Göremedim, Bir De Kendimi

Gözlerine ilk baktýðým da,
Karanlýktan aydýnlaða yürüyen bir mahkum gibi,
Özgürlüðe meyleniyordum.

Ki, ben hiç özgürlüðü tanýmadým.
Hep özgürlük uðruna feda ettim kendimi.
Hiç tanýmadýðým bir kadýnýn gözlerine vurulduðum gibi.!!

Bütün denizlerin diplerini yol edindim kendime.
Uzun bir yolculuk yaptým.
Sakallarým uzadý,
Ellerim,
Ellerim nasýrlandý.
Bahçelerde rengarenk açan çiçekleri gördüm.
Gülümseyen çiçekleri,
Dört nala koþan atlarý gördüm.
Ayaðýmýn tozuna bulanan buðday tanesinin,
Sofralara aþ olarak indiðini gördüm.
Bir seni göremedim, bir de kendimi.

Kendime demokrasiyi sordum.
Özgürlüðü sordum.
Sonra sor ulan dedim.
Sevgi nedir dedim.
Sevgi ölmek midir dedim?
Yaþamak hiç deðildi biliyorum.
Ölmekle yaþamak arasýnda,
Ýnce bir çizgi olduðunu öðrendim.
Sen gibi biþey olduðunu öðrendim.
Sen varsan sevgi vardý,
Sen yoksan sevgi yoktu,
Demokrasi de öyle.
Özgürlük de.

Ekmek kýrýntýsýyla karnýný doyuran martýlarý gördüm.
Masmavi denizlerin üzerinde,
Göðü kucakladýklarýný gördüm.
Benim seni kucakladýðým gibi.
Sonra martýlarýn kulaðýna fýsýldadým.
Senin özgürlüðün, onun gözlerinden daha güzel olamaz dedim.

Sonra cennetle cehennemi gördüm.
Yaþarken ölmeyi gördüðüm gibi.
Yokluðun gibi,

Zifiri karanlýklarý gördüm.
Güne merhaba diyen çocuklarýn,
Üþüyen ellerini gördüm.
Parmak uçlarýndan saç tellerine kadar,
Þarapnel parçalarý gibi daðýlmýþ bir yaþamý gördüm.
Iþýklarý söndürülmüþ bir þehir gibi.
Kendine sýðýnmacý bir mülteci gibi,
Yasaklanmýþ bir þehri gördüm.
Ve seni herþeye benzettiðimi gördüm.
Hiçbir þey sana benzemezken.
Bir seni göremedim, bir de kendimi


Ýbrahim Dalkýlýç

02/06/2014
14:35 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: