Bir özlemi vuran kurşun gibisin ey istanbul

Koþar adým kalabalýðýn içinde geziniyorum
Boðulurcasýna nefesimi tutuyorum yalnýzlýðým da
Soðuk bir yaðmur damlasý yanaklarýma iniyor
Bir özlemi vuran kurþun gibisin ey istanbul

Karanlýk tenime kýz kulesinin yalnýzlýðýný ilikledim
Soðuk bir þehir gibi suskun kaldým kendime
Ey istanbul þehir misin? ölüm müsün? sen söyle.
Mavi denizine bir vapur sýðdýramadýn

Üsküdar da yýldýzlar bir baþka doðuyor göðüme
Beyoðlunda saðanak yaðmurlar yaðýyor
Taksim de toprak ölüm gibi cennet kokuyor
Bir özlemi vuran kurþun gibisin ey istanbul

Yanaklarý al al çocuklar geçiyor önümden
Saçý baþý istanbul sokaklarý gibi daðýnýk çocuklar
Sessiz bir çýðlýk yankýlanýyor içimin deltasýnda
Elimi býrakan sevgili gibi acýmasýzsýn ey istanbul

Tutanaksýz bir müebbet verilmiþ sýðýnmacý kuþlara
Kanatlarýndan vurulmuþlar, uçmayý bilen sevdalýlar
Bakýþýn çok durgun, oysa ellerimi tutan þehirdin
Bir özlemi vuran kurþun gibisin ey istanbul

Yüzünün boðukluðu deniz üstüne çökmüþ
Patlamaya hazýr bir dinamit gibi
Yüreðimi deþen bir týrnak gibi tenimdesin
Her bakýþýn içimi kurþunluyor istanbul

Kýrmýzý bir gül gibi güzel bildiðim istanbul
Sen ne güzel yüreðimi kanatýyorsun
Maviye çalan bir denizi kararttýðýn yetmezmiþ gibi
Bir özlemi vuran kurþun gibisin ey istanbul

Ýbrahim Dalkýlýç

27/05/2014
18:15
Sosyal Medyada Paylaşın: